Op 21 jan 2012 stond er een artikel in de krant
over zelfdoding. Dat Vlaanderen 600 miljoen euro per jaar kost, en dat dit
een ernstige bedreiging voor de economie wordt.
Hoe ziek moet een
maatschappij zijn om zelfdoding uit te drukken als economische kost?
Welke graad van
blindheid is er nodig om niet te beseffen dat de zaken omgekeerd liggen:
dat men de
onleefbaarheid van een louter economisch gestuurde maatschappij kan afmeten aan
het aantal drops outs, met zelfdoding als meest definitieve vorm daarvan?
 |
| Bronvermelding: geraadpleegd op 1/1/2015 zelfdoding_en_bijbel |
Ik ga akkoord met wat Paul Verhaeghe zegt.
"Hoe ziek moet een maatschappij zijn om zelfdoding uit te drukken als
economische kost?". In plaats van bezig te zijn met hoeveel zelfdoding
kost, kunnen we er maar beter iets aan doen. Zoeken naar wát het probleem is
dat er zoveel zelfdodingen zijn. Maar de maatschappij is niet bezig met het
welzijn van het volk, maar wel met hoeveel geld er binnen komt, en hoeveel ze moeten
uitgeven. Het komt over dat ze het een grotere schande vinden dat zelfdoding
600 miljoen euro per jaar kost, dan dat er zoveel mensen zijn die uit het leven
stappen. Waarom doen ze het? Kijk in de kranten en je ziet overal miserie. Hier
een oorlog, daar werd er een moord gepleegd, daar werd ingebroken,
roofovervallen, roofmoorden, ... Je zou niet meer op straat durven komen als je
je alles aan zou trekken. Zelf begin ik er ook genoeg van te krijgen. Iemand
kan al een pistool op je richten voor de 'fun'. Heel onze samenleving begint op
niets meer te trekken. Het is tegenwoordig ieder voor zich. Vroeger lieten de
mensen hun voordeur openstaan, de buren kwamen gewoon binnen om iets te vragen.
Nu moet dit al niet meer proberen of de helft van je huis is leeggeroofd. Ook
de stress wordt de mensen teveel. Je moet goed presteren, met de
crisis is er kans dat je je werk kwijt geraakt. Mensen staan teveel onder
druk. En zeker nu. Als je kijkt naar het loon van de mensen die in de politiek
zitten, ligt dit zoveel hoger dan het loon van mensen die elke dag 8 uur gaan
werken en bekaf thuis komen 's avonds. En dan weten dat ze in de politiek
gewoon wat discussiëren. Maar beslissingen nemen zit er niet bij. Moesten ze
hun loon halveren en die helft verdelen onder de gewone werkmensen, dan zouden
er al enorm veel mensen geholpen worden. De samenleving is om zeep, maar er is
niemand die er iets aan doet.
Zoals ik al eerder schreef op mijn blog werk ik
in de Bijzondere jeugdzorg en de jongeren vooral de tieners doen er ook aan
automutilatie. Je moest eens weten hoeveel kinderen en hoe jong kinderen hier
al aan beginnen.
Ook op het nieuws de afgelopen maanden hoor je
niet anders dan moorden, doden, etc.
Voorbeeld dat van die man die het kindje van 18
maanden een schroevendraaier in het oog stak. De man had hulp gevraagd voordat
hij het incident pleegde, en de hulpverlening wou hem niet helpen. Waar gaat
deze maatschappij naartoe. Ik keur het zeker niet goed wat die man gedaan heeft
want zou het zelf niet willen meemaken. Maar dat wil nog maar eens zeggen dat
de hulpverlening op niets trekt. He het nogal gehoord van mensen die hulp
vragen en ze zeggen we kunnen u niet helpen. Zoals een vriend die problemen
heeft met zijn zoontje. Zoontje komt naar huis met met allerlei verhalen, hij
neemt contact op met het vertrouwenscentrum, deze zeggen dat ze niet naar het
kind kunnen luisteren want ze toestemming moeten hebben van de moeder. Maar het
zoontje wil niet dat zijn mama het te weten komt voor de ruzie in het gezin.
Het jongetje heeft al gezegd ik wil er niet meer zijn, ik wil niet naar huis,
op een dag ga ik lopen,....
| Bronvermelding: geraadpleegd op 1/1/2015 maatschappij-zelfmoord-blijkt-enige |
Ale waar moet je dan nog naartoe als je een probleem hebt.
