In onze
hedendaagse maatschappij hoopt en streeft iedereen naar welvaart. Als we
spreken over welvaart denkt iedereen in termen van geld, kapitaal, luxe, economische
groei. Dit streven naar groei, mogelijk gemaakt door de industriële
ontwikkeling, laat nu zijn sporen na : onze voorraden worden uitgeput,
regenwouden worden gekapt, de zeeën worden met olie vervuild, de
koolstofuitstoot wordt enkel beperkt als we in economische recessie belanden,
zo niet gaat men op zijn elan door. De economie is een samenhang van productie,
consumptie dank zij ons inkomen, en investeringen met als doel nieuwe
producten op de markt te brengen en de consumptie aan te wakkeren. Dit is
een proces waarin wij als individu, in ons streven naar welvaart, gretig
meedraaien.Ook professor Tim Jackson stelt zich hierbij
vragen.
Kan deze
situatie aangehouden worden ? Kunnen wij ongestraft onze natuur verder
ten gronde richten ? Is de mens intelligent genoeg om oplossingen te vinden om
de koolstofuitstoot 130 keer te verminderen tegen 2050, zonder onze levenswijze
aan te passen ? Of moeten we ons “op groei gebaseerd economisch systeem”
herbekijken, onze levenswijze aanpassen ? Zelfs kleine aanpassingen, zoals
gebruik van spaarlampen, erop letten het licht niet te laten branden,
energie-efficiënte apparaten kopen, plaatsen van zonnepanelen,
isolatie,...om als individu ons steentje bij te dragen, laten we nog te veel
links liggen. Waarschijnlijk omdat door ons jachtig leven onvoldoende tijd
maken om over dit probleem na te denken. Voeg daarbij dat mensen over voldoende
geld beschikken, maakt dat ze niet eens de moeite doen. Het is natuurlijk niet
alleen het werk van de mens als individu, maar van de ganse samenleving om
samenwerkend naar concrete oplossingen te zoeken om de klimatologische
veranderingen, die reeds duidelijk voelbaar zijn, terug te dringen, om ervoor
te zorgen dat onze aarde naar de toekomst toe een leefbaar geheel blijft. Het
is dus onze taak om te zoeken naar duurzame oplossingen via duurzame
ontwikkeling en duurzame, nieuwe economie dat zijn winsten(of althans een deel
ervan) investeert in projecten om het behoud van de natuur te verzekeren, wat
volgens mij veel belangrijker is dan de persoonlijke rijkdom te laten
aangroeien. Ondanks het feit dat er reeds meer aandacht is voor het milieu,
zelfs alle politieke partijen hebben groene punten, zoals groene fiscaliteit,
in hun programma opgenomen, schieten we nog veel tekort, zijn onze acties
onvoldoende, te passief. Ik vrees dat Peter Tom Jones en Vicky
Demeyere wel eens gelijk zouden hebben in hun stelling dat een
radicale ommezwaai van het wereldsysteem nodig is, een proces dat tientallen
jaren zou kunnen aanslepen. Mijn boodschap aan onze wereldleiders is dus : “begin
er liever vandaag aan dan morgen”. Ik denk dat deze personen het
bij het rechte eind hebben als ze stellen dat enkel een vergroening van de
productieprocessen onvoldoende is, maar dat deze duurzame productie deel
uitmaakt van een groter geheel waarin de duurzame consumptie een belangrijk
gegeven is. Deze transitie moet echter rechtvaardig uitgevoerd worden, gesteund
op ecologische duurzaamheid en sociale rechtvaardigheid. Vandaar ook dat niet
alleen de industrie, kapitaal en politiek, maar ook de sociale organisaties,
als vertegenwoordigers van de mensen, bij dit proces moeten betrokken
worden. Om dit proces, welke drastische structurele- als culturele
veranderingen, met zich zal meebrengen, stellen ze een weldoordachte strategie
voor waarin ik mij wel kan vinden. Het is de strategie van de 4
E’s, namelijk : “enable, encourage, exemplify en engage”.
De harde
E’s vragen een grote inspanning van de overheid omdat de aanpak
hiervan zich vooral op het structureel-politieke vlak situeert :
- Enable : de
regering moet ervoor zorgen dat de mensen zonder al te veel
moeite kunnen kiezen voor een duurzame keuze. Bv. minder auto
rijden omdat openbaar vervoer goedkoop en zeer toegankelijk
wordt, er voldoende fietspaden aanwezig zijn. Dit zal
ongetwijfeld
ook
een positieve invloed uitoefenen op onze samenleving, minder
gestresseerde mensen in het verkeer.
- Encourage :
ervoor zorgen dat de mensen financieel beloond worden voor hun
duurzaam gedrag, en financieel bestraft voor de niet duurzame
keuzes.
Dat is een maatregel waar de mensen oor zullen naar
hebben
omdat ze zeer gevoelig zijn als men aan hun
geldbeugel raakt.
De zachte
E’s :
- Exemplify : de burger wordt opgeroepen zich
duurzaam te gedragen met
daarbij
een voorbeeldfunctie van de regering en alle grote
organisaties om zelf ook een duurzaam gedrag aan te houden
zodat
het
duurzaamheidsverhaal geen vroege dood kent. Inderdaad je
kan
niemand iets vragen te doen wat je zelf niet doet.
- Engage : duidt op het
stimuleren om duurzame keuzes te maken. Hierbij
spelen alle sociale-
en culturele organisaties een belangrijke rol. Dit
is een
strategie die zijn vruchten kan afwerpen als je bekijkt welke
objectieven studenten, sporters,..kunnen bereiken als ze goed
ondersteund en gestimuleerd worden.
Echte
transitie is onmogelijk zonder medewerking van de overheid, de bedrijfswereld
en de burgers-consumenten, al dan niet georganiseerd binnen een vereniging.
Daarbij spelen de sociale- en culturele groeperingen een belangrijke rol omdat
deze direct contact mogelijk maken met het individu, de consument.
Wat mij
echter opvalt is dat in beide interviews met geen woord gerept wordt over het
belang van de scholen, onderwijs en opvoeding, bij deze vooropgestelde
drastische ommezwaai. Want een gebouw optrekken zonder een stabiele fundering
is toch ook om moeilijkheden vragen. Wil ik maar het belang onderstrepen dat de
kinderen reeds vanaf jeugdige leeftijd en blijvend moeten geconfronteerd worden
met de ecologische problematiek, het verbeteren van onze natuur, het belang van
de duurzame keuzes, de duurzame economie,… Dit zal zeker helpen om het gestelde
einddoel te bereiken.
 |
| Bronvermelding geraadpleegd op 15 mei 2015, via http://www.natuurpuntbrugge.be/sites/default/files/TerraReversa.jpg |
Peter Tom Jones - Vicky Demeyere
Geen opmerkingen:
Een reactie posten